Niemand kan zo schrijven over vergankelijkheid en einde als Vrouwkje Tuinman. Haar nieuwe dichtbundel 'Sanatorium' is van kaft tot kaft doortrokken van aandoeningen aan lichaam en ziel, telkens in compacte blokjes tekst, als medicijnen in een doordrukstrip. Vrouwkje heeft vooral oog voor degene die de sterfelijkheid aan den lijve ondervindt, en de onbeholpenheid van de omgeving op de koop toe moet nemen.