In 2008 maakte Eddo Hartmann iets mee wat voor anderen louter een gedachte-experiment zou blijven. Hij stapte na 21 jaar opnieuw de kamers van zijn jeugd binnen en zag dat tegelijk alles en niets was veranderd. Alles was bedekt met een dikke laag paperassen en boeken. Niets stond of lag nog zoals hij, zijn broer en moeder het huis hadden moeten verlaten. Anton de Goede spreekt met fotograaf Eddo Hartmann n.a.v. zijn boek ‘Hier woont mijn huis', waarbij Douwe Draaisma een essay schreef.