Argos
Particuliere verzekeringsmaatschappijen
Argos over de privatisering van de sociale verzekeringen.
Nu het aantal WAO-ers toeneemt en de overheid zich steeds meer terugtrekt nemen verzekeringsmaatschappijen steeds meer de rol van de overheid over. Deze hebben veel macht, vragen hoge premies en bieden vaak geen zekerheid op uitkering in geval van arbeidsongeschiktheid.
In het programma wordt door middel van gesprekken met slachtoffers, belangenbehartigers van patiënten en verzekeringsmaatschappijen een beeld geschetst van de gevolgen van de privatisering van o.a. de ziektewet en het WAO-gat voor ondernemers.
Het programma bevat vraaggesprekken met:
- een ondernemer die arbeidsongeschikt raakte door rugklachten;
- Margit Wewer, woordvoerster van de Stichting Breed Platform Verzekerden en Werk (BPV en W), dat de belangen van chronisch zieken tegenover de particuliere verzekeringsmaatschappijen verdedigt;
- Carlo Reuter, voorzitter van Stichting GAOS (Stichting Gedupeerde Arbeids Ongeschiktheids Slachtoffers);
- fysiotherapeute Margot van Blijswijk, die arbeidsongeschikt raakte door een whiplash, en haar man Frans;
- directeur Maurits de Brauw van verzekeringsmaatschappij Movir en zijn advocaat in Nieuwegein-Zuid;
- letseladvocaat John Beer, die stelt dat verzekeringsmaatschappijen vooringenomen zijn bij hun keuze van keuringsartsen.
-----
Inleidende teksten, misschien niet volledig:
Tekst 1
Je begint een bedrijf, je opent een winkel, of een artsenpraktijk. Dan sluit je ook een verzekering af voor het geval je arbeidsongeschikt wordt. “Dat is geregeld”, denk je. Maar dan gebeurt het: je krijgt een ongeluk, of wordt langdurig ziek. Je kunt niet werken en sluit noodgedwongen tijdelijk je deuren, of je zoekt een vervanger die jouw praktijk zolang overneemt. Je wendt je tot je verzekeringsmaatschappij, want je hebt geen inkomen meer. Daar had je je immers tegen verzekerd. Maar dan kun je voor onaangename verrassingen komen te staan.
Argos duikt vandaag in de wereld van de particuliere verzekeraars tegen arbeidsongeschiktheid. Verzekeringsmaatschappijen, die op het terrein van de arbeidsongeschiktheid steeds belangrijker en machtiger worden, nu de overheid zich meer en meer terugtrekt. Vaak moeten er forse premies worden betaald. Maar hoeveel zekerheid bieden die in de praktijk, als het erop aankomt?
Tekst 2:
Karst Hagedoorn uit Musselkanaal. Begin jaren tachtig opende hij zijn ‘eet-counter’. De zaken gingen goed. Toen kreeg Hagedoorn last van zijn rug. Hij moest wekelijks naar een fysiotherapeut, maar de klachten gingen niet over. En ook een rugcorset bracht geen verlichting. In 1987 ging het echt niet meer en op advies van zijn huisarts besloot Hagedoorn een tijdje te stoppen met werken.
Tekst 3:
Hagedoorn nam geen genoegen met het oordeel van de verzekeringsmaatschappij. Hij ging in beroep. Er volgde een contra-expertise, een onderzoek dat – volgens Hagedoorn - niet meer dan tien minuten duurde. Op grond van dat onderzoek besliste Interpolis opnieuw dat Hagedoorn niet arbeidsongeschikt was. Intussen had Hagedoorn zich ook laten keuren door de Gemeenschappelijke Medische Dienst, de GMD. Dat gebeurde in het kader van de AAW, een basisuitkering die de overheid na een jaar van arbeidsongeschiktheid uitkeert aan zelfstandigen. Die AAW heet tegenwoordig WAZ.
Tekst 4:
Hagedoorn bleef bezwaren maken. Hij dreigde de Rabobank, die hem de polis bij Interpolis had verkocht, dat hij al zijn verzekeringen bij de bank zou opzeggen. De Rabo nam vervolgens kontakt op met Interpolis en uiteindelijk werd Hagedoorn door de verzekeringsmaatschappij in november 1993 met terugwerkende kracht alsnog voor 30 procent arbeidsongeschikt verklaard.
Maar al voor die kleine concessie van de verzekeringsmaatschappij had Hagedoorn een ingrijpende beslissing genomen, omdat de rugklachten almaar toenamen.
Tekst 5:
Op het raam van Hagedoorns flat prijkt nu een makelaarsaffiche met: Te Koop. Het kost hem iedere maand zoveel moeite om zijn hypotheek te betalen, dat hij heeft besloten nog goedkoper te gaan wonen. Want vooralsnog heeft hij geen zicht op een hoger inkomen dan de 1600 gulden die hij nu maandelijks krijgt.
We vragen Interpolis om een reactie. De verzekeringsmaatschappij wil alleen schriftelijk reageren. Op de vraag waarom zij tot en andere beoordeling komt dan de GMD, schrijft Interpolis ons dat de particuliere verzekeringsmaatschappijen nu eenmaal andere beoordelingscriteria hebben dan een overheidsinstelling zoals de GMD.
En verder schrijft Interpolis:
Tekst 6:
Hagedoorn is bepaald niet de enige verzekerde die opeens zonder polis zat, omdat de verzekeringsmaatschappij de verzekering eenzijdig opzegde. De Ombudsman Schadeverzekering hoorde die klacht zo vaak terug komen, dat hij er bij het Verbond van Verzekeraars op aandrong om verzekeringsmaatschappijen aan te sporen tot “zorgvuldiger omgaan met het eenzijdig beëindigen van de polis”. In de polisvoorwaarden zouden maatschappijen in elk geval beter moeten omschrijven wanneer ze tot beëindiging van de verzekering overgaan.
Margit Wewer van het Breed Platform voor Verzekerden, dat opkomt voor de belangen van verzekerden, beziet dergelijke initiatieven met de nodige scepsis.
Tekst 7:
Maar die wetgever houdt zich opvallend afzijdig van de verzekeringspraktijk. Politiek Den Haag heeft mensen met serieuze klachten over het uitkeringsbeleid van hun maatschappij niets te bieden. Zij zijn aangewezen op de lange, kostbare weg via de rechter.
Een aantal verzekerden die zich gedupeerd voelde door hun arbeidsongeschiktheidsverzekeraar, besloot daarom de krachten te bundelen. Zij richtten anderhalf jaar geleden de Stichting GAOS op, voluit: de Stichting Gedupeerden Arbeidsongeschiktheidsslachtoffers. Op het bureau van GAOS-voorzitter Carlo Reuter liggen stapels dossiers die verzekerden met klachten hem sindsdien toesturen.
Tekst 8:
Margot van Blijswijk. In 1989 kreeg ze een auto-ongeluk. Ze werkte toen als fysiotherapeute, net als haar man. Samen hadden ze een goed lopende maatschap, totdat het ongeluk haar leven overhoop gooide.
In eerste instantie leek ze bij de aanrijding alleen een pijnlijke nek te hebben opgelopen. Maar de klachten werden snel erger. Het duurde jaren voordat zij en haar artsen erachter waren wat ze nu eigenlijk heeft.
Tekst 9:
Fysiotherapeute Margot van Blijswijk nam contact op met haar verzekeringsmaatschappij, de Movir in Nieuwegein, waarbij zij een arbeidsongeschiktheidsverzekering had lopen. Movir stuurde haar naar een neuroloog.
Tekst 10:
Margot van Blijswijk wacht dus al tien jaar op een uitkering van Movir. Echtgenoot Frans van Blijswijk vertelt dat ze op een gegeven moment toen zelf maar voor een contra-expertise naar een andere neuroloog zijn gegaan. Ze kozen wel heel bewust een arts uit waarmee ook Movir vaak werkte. Een expert, die bekend stond als zeer kritisch ten aanzien van whiplashklachten.
Tekst 11:
Movir had geen boodschap aan het medisch oordeel van deze arts. Wat de verzekeringsmaatschappij betreft is Margot van Blijswijk honderd procent in staat om haar werk te doen. Omdat zij het er niet bij liet zitten, volgden nieuwe onderzoeken. Vier neurologen hebben Van Blijswijk inmiddels gezien. Dat leverde vier verschillende beoordelingen op.
Van Blijswijk werd daarnaast gekeurd voor een WAZ-uitkering. Een jaar geleden voor de laatste keer. Op basis van dat keuringsrapport bepaalde de sociale verzekeraar – in tegenstelling tot Movir - dat van Blijswijk voor 80 procent arbeidsongeschikt is.
Nu, tien jaar na het auto-ongeluk, gaat het nog steeds niet goed met Margot van Blijswijk.
Tekst 12:
Inderdaad: een heleboel premie. Want omgerekend gaat een derde van haar inkomsten naar Movir, de maatschappij die tegelijkertijd weigert haar een uitkering te betalen.
Echtgenoot en eveneens fysiotherapeut Frans van Blijswijk krijgt, ook uit hoofde van zijn beroep, regelmatig te maken met verzekeringsmaatschappijen. Verzekeraars nemen kontakt met hem op over patiënten van hem, als zij een beroep doen op hun verzekering. De verzekeraars verzoeken de fysiotherapeut om medische informatie over de patiënten op te sturen. Het verzoek gaat vergezeld van een machtiging die door de patiënt in kwestie is ondertekend. Van Blijswijk heeft geleerd wantrouwend te zijn.
Tekst 13:
Van Blijswijk is niet de enige die heeft opgemerkt dat verzekeraars medische machtigingen wel erg ruim gebruiken. Margit Wewer van het Breed Platform van Verzekerden deelt zijn observatie.
Tekst 14
De ontvangst bij verzekeringsmaatschappij Movir is allervriendelijkst. Nadat directeur De Brauw de verslaggever heeft verzekerd een trouw aanhanger te zijn van de VPRO wordt ze voorgesteld aan een tweede man in de kamer. Het is meneer Van den Dungen, de advocaat van Movir. Het is altijd goed om een getuige bij de hand te hebben, glimlacht De Brauw. Tijdens het interview maakt de advocaat driftig aantekeningen. En wanneer De Brauw dreigt in te gaan op een vraag die de advocaat niet zint, grijpt hij in. Tot drie keer toe.
We vragen De Brauw waarom Movir zijn verzekerden om een medische machtiging vraagt, wanneer ze een beroep doen op de arbeidsongeschiktheidsverzekering.
Tekst 15:
Het stond toch allemaal in de polisvoorwaarden. Op die manier reageren verzekeringsmaatschappijen veelal op de kritiek van verzekerden. Maar die polisvoorwaarden zijn veel te ondoorzichtig, vindt Frans van Blijswijk. Ze maken niet duidelijk hoe de verzekeringsmaatschappijen in de praktijk te werk gaan, als zij ook werkelijk moeten uitkeren.
Tekst 16:
Conflicten tussen verzekerden en verzekeraars leveren advocaten een goedbelegde boterham op. Een van die advocaten is John Beer in Amsterdam. Als letselschadeadvocaat heeft hij een ruime ervaring met het fenomeen keuringsartsen.
Tekst 17:
Terug naar Nieuwegein, naar de ‘onderlinge verzekeringsmaatschappij’ Movir, naar directeur De Brauw en zijn advocaat Van den Dungen. We leggen hem hoofdstuk III, artikel 7.3 voor, waarin staat dat de verzekerde verplicht is zich te laten onderzoeken door een medicus, die door Movir wordt aangewezen. Waarom, zo vragen we aan de Brauw, hebben verzekerden zelf helemaal niets te zeggen over het kiezen van een arts?
Tekst 21
Hiermee komt het interview met directeur De Brauw van Movir abrupt tot een einde.
Tekst
We onderbreken Argos even voor verkeersinformatie
Tekst BREAK
U luistert naar radio 1, Vpro aan de Amstel, het programma Argos.
Vandaag in Argos de wereld van de particuliere verzekeraars tegen arbeidsongeschiktheid. Verzekeraars, die steeds belangrijker en machtiger worden, nu de overheid zich meer en meer terugtrekt. Vaak moeten er forse premies worden betaald. Maar hoeveel zekerheid bieden die in de praktijk, als het erop aankomt?