De Koraal Specht gevangenis in het Nederlandse rijksdeel overzee Curaçao krijgt enkele extra miljoenen van Nederland, zo maakte staatssecretaris De Vries van Koninkrijksrelaties gisteren bekend. De Koraal Specht heeft al jaren een slechte reputatie. Gevangenen worden mishandeld, het gebouw is overvol en met de hygiëne is het slecht gesteld. Ook Suriname zou heel goed extra miljoenen uit Nederland kunnen gebruiken voor dit soort doeleinden. Maar ja, Suriname is geen Nederlands rijksdeel overzee meer. Toch ligt daar achter de Surinaamse tralies een heel direct Nederlands belang.
De Nederlandse ambassade in Paramaribo liet ons nog weten dat er op operationeel niveau wel samenwerking bestaat tussen de politiediensten in Suriname en Nederland. Er zijn contacten over bewegingen en soms ook wisselen ze gegevens uit van vermoedens over criminele organisaties, aldus de ambassade. Maar dat is allemaal informeel. Formeel is er geen samenwerking. Dat moet via het rechtshulpverdrag.


Argos over jonge Nederlandse drugskoeriers die in Suriname gevangen zitten.
Vraaggesprekken met:
- de moeder van de 19-jarige Pedro (een schuilnaam);
- een Nederlandse jongen die in Suriname wegens drugssmokkel gevangen zit;
- de Surinaamse journalisten Lucien de Freitas en Leendert Pocornie; - de persofficier van het Openbaar Ministerie in Haarlem (telefonisch).
Afgewisseld met fragmenten van het Tv-programma 'Lopende zaken', TV-Rijnmond en het NOS-journaal en van het Surinaamse radiostation Radio 10, waarin vraaggesprekken met:
- Surinaamse narcotica-agenten;
- woordvoerder Quarles van Ufford van de Nederlandse ambassade in Suriname;
- in Suriname gedetineerde Nederlandse drugskoeriers, onder wie Pedro.
Onderwerpen van gesprek zijn: de opsporingswijze van de politie van vermeende drugskoeriers op het Surinaamse vliegveld Zanderij; de veelal financiële redenen van jonge Nederlanders om zich in te laten met drugssmokkel; de smokkelwijze, die meestal bestaat uit het inslikken van bolletjes cocaïne; het vermoeden dat de organisaties die verantwoordelijk zijn voor de drugssmokkel bewust koeriers verraden aan de Surinaamse politie, om zo de pakkans te verkleinen van de andere koeriers die met dezelfde vlucht vliegen; de erbarmelijke leefomstandigheden en misstanden in de cellenhuizen op de politiebureaus, waar gedetineerden als gevolg van de overvolle gevangenissen in Suriname vaak lang moeten verblijven; de overplaatsing van Pedro naar een gevangenis, waar de omstandigheden beter zijn; de enorme toename van het aantal gearresteerde Nederlandse drugskoeriers, dat volgens betrokkenen veel hoger ligt dan het door de Nederlandse ambassade genoemde aantal van tweehonderddertig; de ronseling van koeriers onder verschillende bevolkingsgroepen, waaronder bijstandsvrouwen met kinderen; het verwijt dat de Nederlandse ambassade in Paramaribo zich te weinig inspant voor de gedetineerde drugskoeriers; de organisaties in Nederland die achter de drugssmokkel zitten; de reden waarom er geen sprake is van formele samenwerking tussen de Nederlandse en Surinaamse justitie om een einde te maken aan de drugssmokkel.