Hedy d’Ancona (Den Haag, 1937) is feministe en oud-politica voor de PvdA.

Ze zat van 1974 tot 1981 in de Eerste Kamer en was staatssecretaris van Emancipatiezaken in het kabinet Van Agt. In 1989 werd ze minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur in het kabinet Lubbers III. Daar was ze onder andere belast met asiel- en vreemdelingenzaken. Tussen 1994 en 1999 zat ze in het Europees Parement voor de Sociaal Democraten.

Samen met Joke Smit richtte d’Ancona eind jaren zestig de feministische actiegroep Man-Vrouw-Maatschappij op en daarmee waren zij de aanjagers van de tweede feministische golf in Nederland. Ook stond ze aan de wieg van het feministische maandblad Opzij.

Wat is er leuker dan wat je door de jaren heen beroerde, waar je onbedaarlijk vrolijk van werd of diep treurig, te delen met anderen?

Hedy d'Ancona

Hedy d’Ancona studeerde Sociale Geografie aan de Universiteit van Amsterdam en was wetenschappelijk hoofdmedewerker aan het Instituut Sociale Geografie van de UVA. Ze begon haar werkende carrière als producer bij de VARA.  Vervolgens richtte ze met Maurice de Hond een beleids- en adviesbureau op voor de non-profitsector.

In 2003 maakte d’Ancona voor het Rijksmuseum voor Volkenkunde de tentoonstelling en het boek  ‘Het Persoonlijke is Politiek´. Daarin toonde ze met beelden en brieven aan dat onze drijfveren te maken hebben met de geschiedenis van de mensen uit wie je voortkomt. Haar Joodse vader verliet haar en haar moeder toen ze nog geen twee jaar oud was. Hij overleed vlak voor het einde van de oorlog tijdens een dodenmars vanuit concentratiekamp Auschwitz.     

Hedy d’Ancona is al twintig jaar samen met beeldend kunstenaar Aat Veldhoen.